Na een korte introductie van Marian van Leeuwen, waarin ze de zaal introduceerde en de Flevo Academie Jeugd even kort voorstelde begon Annemiek Harder met haar lezing. “wat de hulpverleners nu doen met de ouders en jongeren is de sleutel tot succes” was het eerste wat ze benadrukte. In deze lezing gaat ze belichten wat wel en wat vooral niet werkt bij de het begeleiden en ondersteunen van jongeren.
“Elk jaar worden er 45.000 kinderen uit huis geplaatst” deze jongeren hebben vaak een groot verleden met behandelingen en hulpverleners. Hier begint Annemiek mee als ze het hoofdstuk over benaderingen en behandelingen die niet werken inleidt. Vaak is het behandelen van deze doelgroep lastig omdat ze met meerdere problematieken te maken hebben. Er wordt veel focus gelegd op gedrag, maar kijk eens dieper, hoe is de thuissituatie, waar komen de gedragsproblemen vandaan? De zaal begon ligt te mompelen. Annemiek ging verder, behandeling bij meerdere problemen is het minst effectief. Het gebeurt nog te vaak dat we jongeren opsluiten omdat we niet meer weten wat we er mee aan moeten, dit zou eigenlijk niet meer moeten kunnen. Gedwongen hulpverlening werkt een stuk minder goed dan vrijwillige hulpverlening en er wordt nog vaak gestraft binnen de behandeling. Dit zijn allemaal voorbeelden van niet effectieve onderdelen van een behandeling. Hierna liet Annemiek een fragmentje zien uit de documentaire Rotjochies. Hierin was een hulpverlener te zien die een jongere confronteerde met zijn gedrag. Na het fragment zocht Annemiek interactie met de zaal. De vraag was simpel “wat zie je gebeuren” er kwamen meerdere reacties uit de zaal over de toon en benadering van de hulpverlener. De zaal was het er over eens dat confronteren niet efficiënt was, toch wordt dit nog vaak gebruikt in de hulpverlening. Annemiek ging vervolgens verder over het begrip “reparatiereflex” het reflex wat de meeste hulpverleners in zich hebben, de drang om alles op te lossen. Echter werkt dit vaak averechts en leidt dit tot weerstand bij de jongeren.
“Intrinsieke motivatie is de drijfveer voor interesses” is hoe ze het stuk over succesvol helpen en begeleiden van de jongeren begon. Vindt uit wat mensen belangrijk vinden om voor langere tijd verandering te krijgen. Verder benadrukte ze hoe belangrijk een goede band is tussen de hulpverlener en de jongere en dat het opbouwen van deze band tijd kost. Dit belang liet ze duidelijk naar voren komen door middel van interviews die ze met jongeren heeft afgelegd. De basis van een succesvolle samenwerking tussen een hulpverlener en een jongere ligt in die band. In het interview gaf de jongere aan het prettig te vinden dat er een hulpverlener is geweest die tijd in hem investeerde, hem serieus nam en naar hem luisterde. Soms is het niet fout om een beetje buiten de lijntjes te kleuren. Verder in deze lezing ging Annemiek nog in op verschillende methodes die positief werken op een jongeren bijv. Reflecteren, laat door middel van een vraag de jongeren stil staan bij wat hij heeft gezegd. Bekrachtigen (complimenten geven) en informeren en adviseren met toestemming, laat de jongere mee denken in wat je wil gaan doen en vraag ook of hij/zij het wil uitvoeren. Benadruk hun autonomie, bij vrije keuze zijn de jongere geneigd sneller in te stemmen.
Annemiek sloot de lezing af met de zelfde zin als waarmee ze de lezing had geopend: “een goede hulpverlener is de sleutel tot succes” Hierna volgde een groot applaus. Veel mensen sloten de lezing af door te blijven bij de borrel om hier hun ideeën en ervaringen met elkaar te delen.
