Doorbreken van patstellingen in de jeugdhulp nodig om verder te komen

In de jeugdhulp staan verschillende partijen soms voor lastige patstellingen die het transformatieproces waar de jeugdhulp voor staat (verminderen van uithuisplaatsingen van jongeren) belemmeren. Ook bij de verklarende analyse (een gezamenlijke analyse vooraf van de problemen van cliënten) speelt dit.
Een recent (peer-reviewed) artikel in het Journal of Social Intervention van Renate Werkman, Marjolanda Hendriksen en Ina Tilma belicht 2 situaties waarin patstellingen rond de verklarende analyse de vooruitgang vertragen.

𝟭: 𝗩𝗲𝗿𝘀𝗰𝗵𝗶𝗹𝗹𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗯𝗲𝘁𝗿𝗼𝗸𝗸𝗲𝗻𝗲𝗻 𝗯𝗶𝗷 𝗱𝗲 𝘃𝗲𝗿𝗸𝗹𝗮𝗿𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗮𝗻𝗮𝗹𝘆𝘀𝗲
De diverse organisaties in de jeugdhulp hebben eigen taken. Sommige professionals houden zich vooral bezig met situatieanalyses, anderen met ontwikkelvragen, veiligheid of armoedeproblematiek. Professionals die aan het einde van het proces worden ingeschakeld, krijgen vaak het gevoel dat het al te laat is. Het inzetten van zware (en dus duurdere) hulp lijkt voor deze professionals dan soms onvermijdelijk, maar wordt onwenselijk gevonden. Zij willen eerder meekijken, in de analyse.
Professionals vooraan in het proces ervaren weinig vertrouwen en krijgen het gevoel dat hun werk (de analyse) wordt over gedaan. Ze krijgen slechts beperkt de tijd om een goede analyse te maken en vrezen dat dat nog moeilijker wordt als er meer professionals betrokken worden. Cliënten menen dat de analyse samen met de cliënt of het cliëntgezin gesteld moet worden en in de vertrouwelijke relatie met de casusregisseur. Zij krijgen het gevoel dat er nu veel professionals betrokken worden; is er ook nog aandacht voor hun privacy?

𝟮: 𝗩𝗲𝗿𝘀𝗰𝗵𝗶𝗹𝗹𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗶𝗻𝘀𝘁𝗿𝘂𝗺𝗲𝗻𝘁𝗲𝗻 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝘃𝗲𝗿𝗸𝗹𝗮𝗿𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗮𝗻𝗮𝗹𝘆𝘀𝗲
Elke jeugdhulporganisatie werkt met eigen analyse-instrumenten. Deze zijn vaak niet (goed) op elkaar afgestemd. Welk perspectief is dan doorslaggevend? Daarover ontstaan verschillen van inzicht. Ook voor cliënten is dit verwarrend omdat het wijzigingen in de hulp meebrengt. Steeds meer professionals pleiten daarom voor één gezamenlijke verklarende analyse. Vanuit lokaal beleid wordt het echter belangrijk gevonden om ruimte te laten voor lokale instrumenten. 

𝗢𝗽𝗹𝗼𝘀𝘀𝗶𝗻𝗴𝘀𝗿𝗶𝗰𝗵𝘁𝗶𝗻𝗴: 𝗩𝗲𝗿𝗯𝗶𝗻𝗱𝗶𝗻𝗴 𝗱𝗼𝗼𝗿 𝗴𝗲𝘇𝗮𝗺𝗲𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸𝗲 𝗹𝗲𝗲𝗿𝗽𝗿𝗼𝗰𝗲𝘀𝘀𝗲𝗻
Het artikel stelt dat het doorbreken van dergelijke patstellingen alleen lukt door een gezamenlijk leerproces van alle betrokken partijen (professionals, cliënten, beleid). Iedereen heeft natuurlijk goede redenen om ‘te vinden wat ze vinden’. Door deze motieven te delen, de verschillen te bespreken en te verkennen waarom men niet mee kon gaan in de argumenten van de ander, kan gewerkt worden aan een oplossingsrichting.